O TAŃCU
Bluesem nazywamy całą rodzinę afroamerykańskich tańców m.in. Slow Drag, Fishtails, Cake Walk, Black Bottom czy Mooche, mocno powiązanych ze sobą nie tylko kulturowo, ale również muzyką , estetyką i charakterem ruchu. Ze względu na swój intymny charakter, w odróżnieniu od tańców swingowych, Blues nigdy nie był postrzegany jako taniec użytkowy i pokazowy. Tańczony był właściwie jedynie przez czarnoskórą społeczność na zamkniętych imprezach i potańcówkach, nigdy nie goszcząc w wielkich salach tanecznych początku XX wieku. Ze względu na mocne wpływy afrykańskie oraz bliskość tańczących, przez długie lata nie był akceptowany przez konserwatywną, białą społeczność Stanów Zjednoczonych.
Ilość odmian tańca bluesowego stanowi odzwierciedlenie mnogości rodzajów bluesa jako gatunku muzycznego. Również stopień skomplikowania poszczególnych tańców różni się w zależności od okresu, w którym powstawały. Tak więc bluesem będą zarówno proste, jedno lub dwukrokowe odmiany, jak Cakewalk czy Black Bottom, jak i niejednokrotnie czerpiące inspirację z tańców takich, jak West Coast Swing czy Tango, bardziej współczesne formy.
Jak większość afroamerykańskich tańców, Blues nierozerwalnie powiązany jest z muzyką tego gatunku. Wiele osób uważa, że to właśnie ona prowadzi parę po parkiecie i decyduje, jak wyglądać będzie taniec oraz z jakimi emocjami będzie powiązany. Smutek – radość. Pożądanie i nienawiść. Udziałem tańczących par staje się cały wachlarz niejednokrotnie całkowicie sprzecznych ze sobą odczuć, które każdy z partnerów może opowiedzieć drugiemu na swój własny, niepowtarzalny sposób.
Źródło: www.swingout.pl